De bekendste Nederlandstalige bietband en ‘s landsch hardnekkigste protestzanger bundelen de krachten. Op 12 juni verschijnt het album ‘Armand & The Kik’ van deze Nederlandse formatie.

Als voorproefje bracht deze supergroep al een vinylsingle uit. In het kader van de Nederlandse Record Store Day 2015 werd de dubbele B-kant ‘Snelle Jongens/Fuck the Blues’ gratis weggegeven aan de eerste 5000 bezoekers van deze feestdag ter ere van de onafhankelijke platenzaak. Binnen enkele uren waren alle exemplaren al vergeven.
De samenwerking tussen Armand & The Kik zag zijn oorsprong in 2012 toen Lucky Fonz III en The Kik werkten aan een cover van Armand’s klassieker ‘Want Er Is Niemand (En Nou Ik)’. Er ontbrak nog iets op de opname, en Lucky Fonz III vroeg Armand zelf om mee te doen. Het nummer staat op het debuutalbum van The Kik, ‘Springlevend’. Het contact bleef en tijdens de tour ‘De Veelste Grote Nederbiet Sjoo’ ging Armand ook mee. De samenwerking beviel zo goed dat het plan voor een volwaardig album ontstond. Ook voor deze The Kik-release werken platenlabels Top Notch en Excelsior Recordings samen.

Wat voor album dat dan wordt? “Een album met al die liedjes waar de meeste mensen niet naar luisteren,” lacht Armand. “Het publiek plakt mij natuurlijk al decennia aan Ben Ik Te Min, dus die zetten we er alvast niet op. Bob Dylan maakte ooit het album ‘Another Side of Bob Dylan’, zo moet men het zien: een coveralbum met de liedjes die men misschien niet van mij kent.” Armand noemt onder meer zijn teksten uit de beginjaren, geïnspireerd door de Britse Angry Young Men beweging en de Amerikaanse Beat Generation. Armand: “Het wordt een leuke potpourri.” Dave vult aan: “Het zijn bewerkingen van de minder bekende, maar zwaar onderschatte Armand-liedjes. Met een behandeling zoals ze die volgens ons altijd hadden moeten hebben. Zijn teksten zijn namelijk nog steeds enorm relevant.”

Het eerste dat men van deze formatie kan horen is de nieuwe dubbelsingle. ‘Snelle Jongens’ schreef Armand in 1978. Dave von Raven, zanger van The Kik vond het nummer anno nu nog net zo actueel en stelde voor het nummer te coveren. “Het nummer gaat over cocaïne gebruik,” zo legt Armand uit. “Dat was de tijd dat het van rich mans aspirin iets voor de gewone man werd. Mijn laatste snuif nam ik op 6 september 1998, toen vond ik het wel goed geweest. Ik snoof twee elektrisch gitaren per week weg.” De andere kant van de vinylsingle is gereserveerd voor het nummer ‘Fuck The Blues’, een bluesliedje dat ageert tegen het bluesgevoel, narigheid en negativiteit.